Wystawa Rekurancje (Marek Rogulski) - w ramach wystawy Rekurancje Potęgometria KOŃ TROJAŃSKI (TROJAN PERF) - STEERAGE

Wystawa Rekurancje (Marek Rogulski) - w ramach wystawy Rekurancje Potęgometria

KOŃ TROJAŃSKI (TROJAN PERF) - STEERAGE

Rekurancje

Rekurancje – to neologizm, który powstał na bazie słowa rekurencje. Rekurencja, zwana także rekursją (ang. recursion, z łac. recurrere, przybiec z powrotem) rozumiana jest jako odwoływanie się np. funkcji lub definicji do samej siebie1. Rekurencje są określeniem stosowanym również z powodzeniem m.in. w astrologii i astronomii dla określania faz cyklów przebiegu na przykład gwiazd, planet, itp. a zatem dotyczą realizacji pewnego procesu w czasie. Proponowana modyfikacja wspomnianego słowa oparta jest o korelację fonetyczną ze słowem „kurować się” - czyli leczyć. Domyślnie oznaczałoby to też, że można „poprawiać aktualny stan danego systemu”. Problem ulepszania to problem podejmowania decyzji, który jest jednoznaczny ze stwierdzeniem, iż ów aktualnie stwierdzony stan jest z jakichś powodów niesatysfakcjonujący - wymaga zatem dokonania zmiany.

Uzasadnieniem dla stworzenia neologizmu jest problem istnienia granic (także pojęciowych) podjęty w wystawach pt: Rekurancje (indywidualnej) oraz: Rekurancje -Potęgometria (zbiorowej). Obie wystawy odbywają się w Instytucie Cybernetyki Sztuki. Skoro zatem mowa o przekraczaniu granic to uzasadnione jest operowanie propozycjami, które odwołują się wprost to możliwości czynienia takowych przekroczeń a zarazem wyrastają z jakiegoś cyklu realizacyjnego.

Kolejnym czynnikiem uzasadniającym wprowadzenie proponowanego neologizmu jest problem „ram sytuacyjnych”, w jakich przychodzi realizować działania artystyczne. […] „Ramy schematów poznawczych” - tak jak rozumiał je twórca tego pojęcia - Erving Goffman odwołują się do istnienia „ram pierwotnych” oraz „ram społecznych, kulturowych” a także do możliwości stosowania wobec nich tak zwanego „klucza” oraz „fabrykacji”. „>>Klucz<< to zbiór konwencji, dzięki którym dane działanie już znaczące w terminach jednej ramy pierwotnej, zostaje przekształcone w inne, wzorowane na tym pierwszym, lecz postrzegane przez uczestników jako coś całkowicie odmiennego.”2

Posłużenie się przywołaną terminologią pozwala przybliżyć charakter działania artystycznego, które oparte może być o wolicjonalnie lub odczuciowo (emocjonalnie) motywowaną intencję tworzenia czegoś, co wpisuje się w kontekst historii sztuki i świadomość istnienia różnych form i różnych interpretacji dzieł sztuki. […]

Należy zastanowić się co przy aktualnym stanie wiedzy może oznaczać tak powszechnie i chętnie obecnie stosowane pojęcie performatyka?. Narzuca się bowiem refleksja, iż owa domniemana performatyka zamiast być odsłanianiem „bezimiennego procesu dziania się” w rzeczywistości może być postrzegana obecnie raczej jako skonwencjonalizowana sytuacja „wejścia w rolę społeczną”. Dzieje się tak dlatego, iż olbrzymią rolę w procesie twórczym odgrywa autorefleksja właśnie - rosnąca świadomość ograniczeń i uwarunkowań poznawczych. Za adekwatne do tej sytuacji uważam wprowadzenie pojęcia Steerage (sterowanie uwagą), którego cybernetyczne konotacje rezonują także z miejscem, w którym ta propozycja pada - ICS.

Marek Rogulski, TNS / ICS
all rights reserved.

wystawa Rekurancje (indywidualna) dofinansowana ze środków województwa pomorskiego.