TNS

W galerii Spiż 7 w ramach zajęć prowadzonych przez mgr. Ankę Leśniak gościli studenci krytyki artystycznej gdańskiej ASP. Tematem spotkania było wprowadzenie przez Marka Rogulskiego w problematykę projektu Poza Postmodernizm oraz prezentacja wydawnictw. 

Przy tej okazji przypominamy tekst, pt: Od Pampers Maxi do Poza Postmodernizm", który ukazał się w roku 2009 w publikacji pt: "Suplementy do sztuki polskiej lat 80-tych" - pod redakcją Jolanty Ciesielskiej. Suplementy  wydane zostały przez OKiS we Wrocławiu przy wsparciu MKiDN oraz Samorządu Województwa Dolnośląskiego.

FROM PAMPERS MAXI TO BEYOND POSTMODERNISM. Marek Rogulski

Pampers Maxi group (1988–1989) were Marek Rogulski, Sławomir Góra, Sławomir Laskowski and Robert Kaja (living in Gdańsk and Bydgoszcz). They were influenced by the contacts with the Berlin’s art scene, literature concerning postmodernism, first excursions to the Western world and education in the Studio of Design Basics of Professor Witosław Czerwonka at the State College of Visual Arts in Gdańsk. The key exhibitions took place in Bydgoszcz and Warszawa (in the former Norblin factory) in 1989. In their intermedia works there was an ironic undertone, as the atmosphere and art of the 1980s were turning into past which could be observed and interpreted from the distance (Rogulski’s Revolution, Góra’s Room). 

 Grupa Pampers Maxi. Rok 1989

What became important was to use the context, examine meanings (Laskowski’s Columns, Kaja’s Coke Oven) and to create new, postmodernist consciousness. The name of the group was borrowed from the popular diaper brand. After 1989 Rogulski and Kaja collaborated for a while with Wyspa Gallery in Gdańsk. 

 Galeria C 14, 1990 rok. Andrzej Awsiej, Joanna Kabala, Marek Rogulski. Galeria Spichrz 7, rok 1995. Wyspa Spichrzów.

Rogulski, Andrzej Awsiej and Joanna Kabala established C 14 Gallery and direct the Club of Social Initiatives Association (1991-1992) in Gdańsk which gathered artists, groups of youth and representatives of young opposition trying to introduce alternative social movements to the new reality after 1989. Next, they co-founded the Open Atelier project in the former City Bathhouse in Gdańsk. Based on TNS Foundation (since 1992), Rogulski directs Auto da Fé gallery (1993-1994), through which he attempts to develop extended interpretations of postmodernism, and next he moves his actions to the Granary Island where he founds Spiż 7 Gallery and the Centre for Research of Inner Space where he creates formula of the Beyond Postmodernism project. In contrast to Wyspa directed by Aneta Szyłak who strived to institutionalize the City Bathhouse/Laznia, Rogulski’s goal was to revaluate the contents of contemporary interpretations of postmodernism. Ideas which stimulated the actions of Pampers Maxi found continuation.

The 1980s, the prime of postmodernism in art worldwide, were the “dark ages” of martial law in Poland. Beginning with the 1990s, studies on the topic, symposia, publications and translations, and, finally – art appear. Around 2000 postmodernism in Poland had ripened to get intellectually consumed – internationally acclaimed works had already been known, local ones – written, there were paintings and sculptures. (...) Yet Rogulski, instead of taking advantage from the intellectual boom, coins the watchword: “beyond postmodernism” Lukas Guzek.

Source: TNS Foundation, Gdańsk 2008.

OD PAMPERS MAXI DO POZA POSTMODERNIZM. Marek Rogulski

Grupę Pampers Maxi tworzyli w latach 1988-1989 Marek Rogulski, Sławomir Góra, Sławomir Laskowski i Robert Kaja (Gdańsk i Bydgoszcz). Na charakter działań wpłynęły między innymi kontakty z ówczesną sceną artystyczną Berlina, literatura poruszająca problematykę postmodernizmu, pierwsze wyjazdy za zachodnią granicę oraz edukacja w Pracowni Podstaw Projektowania Witosława Czerwonki na PWWSP w Gdańsku. Najważniejsze wystawy odbyły się w Bydgoszczy oraz Warszawie (dawna fabryka im. Norblina) w 1989 roku. 

 Marek Rogulski. Mały traktat o transformowaniu energii. 1991.

W intermedialnych pracach artystów pobrzmiewała nuta ironii – przemiany, atmosfera i sztuka lat osiemdziesiątych stawały się przeszłością, którą można już było obserwować i interpretować z dystansu (Rewolucja Rogulskiego, Pokój Góry). Ważne było operowanie kontekstem, badanie znaczeń (Kolumny, Laskowskiego, Koksowniki Kaji) i tworzenie nowej postmodernistycznej świadomości (nazwę grupa zaczerpnęła od popularnych na zachodzie pieluszek). Po roku 1989 Rogulski i Kaja współpracują okresowo z Galerią Wyspa w Gdańsku. Rogulski, Andrzej Awsiej i Joanna Kabala tworzą galerię C 14 i prowadzą Stowarzyszenie Klub Inicjatyw Społecznych (1991-1992) w Gdańsku, które skupiało artystów, grupy młodzieżowe i przedstawicieli młodej opozycji próbujących wspólnie wprowadzić alternatywne ruchy społeczne w nową rzeczywistość po 1989 roku. 

 Grupa ziemia Mindel Wurm. 1991 oraz Jaskinia, obiekt Marka Rogulskiego z roku 1989. 

Następnie współtworzą projekt Otwarte Atelier w dawnej Łaźni Miejskiej w Gdańsku. W oparciu o fundację TNS (od 1992) Rogulski prowadzi tam galerię Auto da Fé (1993-1994), poprzez którą próbuje rozwijać szersze interpretacje postmodernizmu, a następnie przenosi działalność na Wyspę Spichrzów gdzie zakłada galerię Spiż 7 i Ośrodek Badań Przestrzeni Wewnętrznej. 

 Plakat Galerii Auto da fe działającej w Otwartym Atelier w dawnej Łaźni, w latach 1993 -1994. Marek Rogulski, realizacja Epoka Progu z roku 1992 w CRP Orońsko.

Tutaj sformułuje projekt Poza Postmodernizm. W odróżnieniu od Wyspy, która pod kierunkiem Anety Szyłak dążyła do instytucjonalizacji Łaźni, działania Rogulskiego miały na celu merytoryczne przewartościowanie współczesnych interpretacji postmodernizmu. Idee ważne dla grupy Pampers Maxi zyskały nowe rozwinięcie. „Lata osiemdziesiąte, gdy postmodernizm artystyczny rozkwitał na świecie, były „ciemnymi wiekami” stanu wojennego. Od początku lat dziewięćdziesiątych pojawiają się studia nad tym tematem, sympozja, publikacje i tłumaczenia, także sztuka. Około roku 2000 postmodernizm w Polsce dojrzał do konsumpcji intelektualnej – dzieła światowe były dostępne, własne już napisane, powstały obrazy, rzeźby. (...) Tymczasem Rogulski zamiast korzystać z tej koniunktury intelektualnej rzuca hasło «poza postmodernizm»” /Łukasz Guzek.