„Władcy Czasu” – wystawa sztuki współczesnej - maj 2019 Instytut Cybernetyki Sztuki

„Władcy Czasu” – wystawa sztuki współczesnej

INSTYTUT CYBERNETYKI SZTUKI I GALERIA SPIŻ 7 W GDAŃSKU OSOWIE,

UL. KOMANDORSKA 26

Wernisaż – otwarcie wystawy już w piątek – dzień przed Nocą Muzeów

17go maja PIĄTEK 19:00 – 22:00

SOBOTA i NIEDZIELA: 16:00 – 20:00

na otwarciu koncert współczesnej muzyki improwizowanej | concert of contemporary improvised music: Marcin Bożek, Jowan Czerkas, Piotr Pawlak + Rogulus

performansy / koncert | performances / concert: Piotr Weychert Jakub Bielawski; Jowan Czerkas & Marek Rogulski

Ines Jabłońska

Artyści | Artists:

Agata Augustynowicz, Andrzej Awsiej, Jakub Bielawski, Paulina Bernacka, Marcin Bożek, Jowan Czerkas, Jakub Depka, Leszek Golec i Tatiana Czekalska, Ines Jabłońska, Maria Krupa, OBPW, Patrycja Orzechowska, Piotr Pawlak, Mateusz Pęk, Jan Przyłuski, Marek Rogulski, Paweł Sasin, Tomasz Skórka, Arkadiusz Sylwestrowicz, Marek Targoński, Marta Tobolska _Sylvia & Magic’s Stuff, Mariusz Waras, Piotr Weychert.

Kurator | Curator: Marek Rogulski

Współpraca kuratorska| Cooperation: Dorota Grubba -Thiede

Współpraca | Cooperation: Pracownia Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych ASP Gdańsk: Arkadiusz Sylwestrowicz; asystent: Mateusz Pęk; Katedra Sztuk Wizualnych na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej: Krzysztof Wróblewski; współprowadzący: Kacper Radziszewski, Paweł Sasin.

Wystawę dofinansowano ze środków Miasta Gdańsk.

The exhibition was co-financed from the budget of the City of Gdańsk.

Organizuje: Fundacja TNS,

wstęp wolny

Partnerzy / Współpraca: ASP Gdańsk, PG Gdańsk, CSW ŁAŹNIA.

Piotr Weychert

Władcy czasu

Wystawa Władcy czasu odnosi się do problematyki czasu w kulturze oraz rozumienia znaczeń i percepcji dzieła sztuki. Problem czasu ściśle łączy się z ideą możliwości mierzenia upływu czasu a tym samym ze specyficznym jego rozumieniem (czas linearny, historyczny: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość).

Wystawa nawiązuje do historii miejsca sztuki w którym jest realizowana – w Gdańsku Osowie, w dawnym urzędzie Miar i Wag. Artyści, poprzez dzieła sztuki poddają propozycje interpretacji rzeczywistości. Z jednej strony są niejako władcami czasu i wyobraźni społecznej. Posiadają moc kreowania sposobów postrzegania rzeczywistości. Z drugiej strony nie mogą uciec od konieczności funkcjonowania w ramach porządku społecznego, który stymuluje ich starania.1

W jaki sposób się to odbywa, jaki rodzaj refleksji skłania artystów do wyboru takich a nie innych propozycji w zakresie podejmowanej aktywności? Co urzeczywistniają swymi wyborami? Jakie granice wyobraźni wyrażane są świadomie lub bezwiednie w snutych opowieściach i artystycznych propozycjach? Co mówią one o tożsamości kulturowej w kontekście istnienia reguł społecznych jak i w kontekście przemian współczesnego świata?

Czas w antropologii to kluczowa wartość tożsamości kulturowej. Problem czasu to zarazem problem rozumienia dzieła sztuki. Czy czas i dzieło sztuki to wartości wtórne? Oba pojęcia są w istocie problemami o charakterze filozoficznym. Już w czasach starożytnych rozwinięto różne koncepcje czasu. Heraklit ujmował czas poprzez fenomen zachodzenia przemian w świecie. Dla Parnimedesa czas miał charakter „pełny”, całościowy. Różne społeczeństwa kładą nacisk na różne rozumienie czasu i różne funkcje jakie te propozycje intelektualne mogą pełnić. Mamy zatem różne typologie czasu: na przykład rozróżnienie na czas linearny i czas rytualny oraz wizję czasu w kulturze rozumianego jako wartość wtórna2.

Złożoność współczesnego świata oraz nowe środowisko technologiczne sprawiają zarazem, iż rozwiązania sprawdzone w „przeszłości” mogą nie być adekwatne do wyzwań jakie niesie z sobą przyszłość.3 Złożona kultura rodzi bowiem nowe uwarunkowania i nowe możliwości – popyt na normy)4. (James S. Coleman) Intelektualne i artystyczne dociekania w tym zakresie natrafiają na społecznie ważną potrzebę „redukowania ryzyka w świecie wypełnionym przygodnością i niepewnością.”5 (Niklas Luhmann)

Potrzeba prowadzenia badań naukowych i interwencji artystycznych mierzy się zatem z koniecznością istnienia porządku „reguł funkcjonalnych” w społeczeństwie.6

Marek Rogulski ICS/ TNS

W dniu 6 czerwca, w kontekście wystawy Władcy Czasu dr. hab. Dorota Grubba -Thiede wygłosi wykład na konferencji AICA w Warszawie, pt: Bezinteresowność radykalna [wobec posthumanizmu]. O horyzontalnych narracjach krytycznych w Instytucie Cybernetyki Sztuki w Gdańsku; AICA: Krytyka sztuki dzisiaj: język, ekonomia, polityka | On the 6 June, in the context of the exhibition The Lord’s of Time, dr. hab. Dorota Grubba -Thiede will give a lecture at the AICA conference in Warsaw, called: Radical disinterestedness [towards posthumanism].The critical narratives at the Institute of Cybernetic’s of Art in Gdańsk; AICA: Criticism of art today: language, economy, politics.

Marek Rogulski. T_ERROR

1„Ryzyko wzmaga niechęć do strat, czyli skłonność aktorów do koncentrowania się raczej na niedopuszczaniu do utraty tego co dotychczas uzyskali.” Za: Linda Molm, w: Johnatan W. Turner, Struktura teorii socjologicznej, PWN, Warszawa, 2014.

2„W chwili, w której czas powstał przez poszerzenie świadomości (wyjście poza zwierzęce, nieświadome siebie istnienie w stanie pre-temporalnym) i jako nowa forma zaprzeczenia śmierci, kultura była tym, co człowiek zrobi z czasem. Są one od siebie całkowicie zależne, dlatego można powiedzieć, że kultura jest sposobem na poradzenie sobie ze śmiercią.” Za: Ken Wilber, Eksplozja świadomości, Wydawnictwo Abraxas, Warszawa, 1997.

3„Stworzenie permanentnej, statycznej, stałej istoty, a w szczególności statycznego „ja” opiera się na lęku przed przemianą, ruchem, dynamiką, i ciągle żywą rzeczywistością.” Za: Ken Wilber, Eksplozja świadomości, Wydawnictwo Abraxas, Warszawa, 1997.

4James S. Coleman, Teoria solidarności grupowej, w: Johnatan W. Turner, Struktura teorii socjologicznej, PWN, Warszawa, 2014.

5Niklas Luhmann: Risk. A Sociological Theory, Przeł, R. Barrett, New Brunswick, 2005.

6 „Przymus sensu, wywierany na wszystkie procesy systemów psychicznych i społecznych, posiada także konsekwencje dla stosunku między systemem a środowiskiem. Nie wszystkie systemy przetwarzają złożoność i autoreferencję w formie sensu: nie mniej te, które to czynią, mają tylko jedną możliwość. Dla nich sens staje się formą świata, a zatem przekracza różnicę między systemem a środowiskiem.” Za: Niklas Luhmann, Systemy społeczne. Zarys ogólnej teorii, Przeł. Michał Kaczmarczyk, Wydawnictwo Nomos, Warszawa, 2

007.