TNS FUNDACJA
Oddolny Gdańsk, Jakub Knera o niezależnych zjawiskach artystycznych Gdańska.
Galeria UlKolektyw PogodaGaleria PawlaczFundacja Kultury Wizualnej ChmuraWL4Wolne PokojeKolonia ArtystówTypiarkiFundacja Artystów Kolonia TerazInstytut Cybernetyki Sztuki Marka Rogulskiego.WYSTAWA SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ
WERNISAŻ: 22.05.2021, SOBOTA, GODZ: 18:00,
INSTYTUT CYBERNETYKI SZTUKI
I GALERIA SPIŻ 7 W GDAŃSKU OSOWIE, UL. KOMANDORSKA 26,
WSTĘP WOLNY.
ZASADY UCZESTNICZENIA ZGODNIE Z ZASADAMI PRZECIWDZIAŁANIA PANDEMII COVID-19,
KONCERTY MUZYKI IMPROWIZOWANEJ, DZIAŁANIA AKCYJNO-MUZYCZNE ORAZ
PERFORMANS / STEERAGE NA OTWARCIU.
GODZINY OTWARCIA: 23–24 MAJA (NIEDZIELA–PONIEDZIAŁEK), 17:00–19:00.
W DNIU 22.05.2021 MICHAŁ GÓRCZYŃSKI – REALIZACJA KONCERTU „KRAINY” DOFINANSOWANA W RAMACH STYPENDIUM MKiDN.
Organizacja: Fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc / TNS
Kurator, koncepcja: Marek Rogulski
Współpraca kuratorska: Dorota Grubba-Thiede, Mateusz Pęk
Współpraca – partnerzy: ASP Gdańsk, Koło Naukowe Wydziału Malarstwa I INNI,
Akademia Humanistyczno Ekonomiczna w Łodzi – AHE Łódź, CSW ŁaźniaKoncert Michała Górczyńskiego z cyklu: „Opracowania polskiej muzyki ludowej na
klarnet kontrabasowy” zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury,
Dziedzictwa Narodowego i Sportu.
Wystawę dofinansowano ze środków Miasta Gdańska.
Gdańsk bez plastiku
ARTYŚCI: MARIUSZ ANDRZEJCZYK, MARCIN BOŻEK, MARTA BRANICKA, JOWAN CZERKAS,
ISABELL FLORKOVSKA, ŁUKASZ GŁOWACKI, MICHAŁ GOS, MICHAŁ GÓRCZYŃSKI, EMILIA
GRUBBA, IZABELLA GUSTOWSKA, ROBERT KAJA, ANDRZEJ KARMASZ, ZIEMOWIT KLIMEK,
KAROLINA KOCIOŁKOWSKA, MAX KOHYT + KATARZYNA PODPORA + WOJTEK TREDER,
MACIEJ KUS, ANDRZEJ MIASTKOWSKI VEL EGON FIETKE, MATEUSZ PĘK, AGATA PRZYŻYCKA,
MIROSŁAW RAJKOWSKI, MAREK ROGULSKI, WOJTEK RADTKE, JESSICA LAURA ROSSOLINI,
MARIA SZACHNOWSKA, NATALIA SZERSZEŃ, IWONA TEODORCZUK-MOŻDŻYŃSKA, IGNACY
WIŚNIEWSKI, PRACOWNIA EPIFIPIPSI.
SOLUTION -ślepi, głusi, umarli Angielskie słowo „Solution” oznacza rozwiązanie (odpowiedź na problem) ale także i roztwór, rozłączenie. Działalność artystyczna mierzyć się musi z trudnościami natury psychologicznej i epistemologicznej. Podobnie jak w naukach społecznych tak też i artyści są elementem badanego obiektu – są przedmiotem oddziaływania koncepcji, które sami stwarzają. Wyzwaniem pozostaje kwestia – jak uzasadniać podejmowane działania? W momencie bowiem, w którym jednostka zaczyna opisywać rzeczywistość, jej postrzeganie zostaje owym opisem ograniczone. Czynienie opisu nie rozwiązuje opisywanych problemów ale nawet drobna zmiana w obrazie świata może zostać utrwalona i wejść w obieg rozważań. Wskazywanie na te drobne zmiany związane jest z przyjęciem jakiegoś rodzaju wartościowania. Jak realizuje się taki wybór? Według Olivera Sacksa’a „postrzeganie jest jak zgadywanka z podpowiedziami. Są to oczekiwania i przekonania co do wyglądu świata oraz prawdopodobieństwo występowania określonych zdarzeń).„Informacja, która dociera do mózgu może być ta sama ale gdy zmieniło się przypuszczenie mózgu(założenie) mózg może postrzegać i interpretować owo postrzeżenie w inny sposób.” Nasuwa się tuanalogia do sposobu identyfikacji wrażeń związanych z poczuciem i świadomością odbioruaktywności podejmowanych w obszarze sztuki.Według badaczy – gdy odbieranie bodźców jest zbyt silne to na poziomie neurobiologicznym wygląda to jak rodzaj halucynacji. Odczucia osoby można postrzegać jako rodzaj kontrolowanej halucynacji – dla której PROGNOZA (niczym założenie przed-wstępne) – mieści się w ramach sensownej informacji, której źródłem pochodzenia byłaby interakcja z zewnętrznym światem. Doświadczenia zmysłowe (widzenie, słuch, dotyk) oraz świadomość bycia żywym organizmem wchodzącym w interakcje ze środowiskiem (kultura, muzea, historia sztuki) w znacznym stopniu determinuje sposoby działań artystycznych a zarazem określa środowisko wobec którego wypowiedzi artystyczne są formułowane. Nie mamy dostępu do wszechświata jako takiego a jedynie do modelu wszechświata, który istnieje w naszym umyśle. Elementem takiego modelu jest idea, że to co postrzegamy odpowiada konkretnemu regionowi w trójwymiarowej przestrzeni, która zmienia się dynamicznie jako je jprzedłużenie czasowe. Reszta to nasze oczekiwania, hipotezy, wspomnienia, intencje… Fizyczny wszechświat nie oferuje dźwięków i kolorów – to są funkcje (qualia), które nasz mózg oblicza aby zinterpretować pewne typy wzorców we wszechświecie.” Wieloznaczność słowa Solution dotyka problemu synchronizacji intencji i oczekiwań.Aby cokolwiek móc zsynchronizować to wpierw trzeba przesłać jakiś sygnał, który może być przez innych uczestników życia społecznego odebrany i zinterpretowany. W świetle współczesnej wiedzy naukowej pojęcie równoczesności nie ma jednak charakteru absolutnego. Problem
synchroniczności ujawnia się chociażby w fenomenie stref czasowych na globie ziemskim, jest też nawiązaniem do historii miejsca w którym działa ICS – niegdyś był tu zlokalizowany Urząd Miar i Wag. Konfrontacja rożnych wersji i rożnych opowieści na temat rzeczywistości pozwala k tworzyć bardziej wnikliwe narzędzia opisu tej rzeczywistości. Z drugiej strony należy patrzeć na te narzędzia opisu jako na tymczasowe propozycje odpowiedzi. (koncept kultury szerokiej, kategoria żywej kultury -Barbara Fotyga) Według fizyka Daneg’o Dennetta – nawet samo pojęcie ludzkiej „jaźńi” jest opowieścią, którą tworzymy w systemie uwarunkowań czasu i przestrzeni (konstrukcja „ja” jest niemal dosłownie stworzona z czasu i przestrzeni). Dla Donalda Hoffmana przyczynowość w czasoprzestrzeni jest fikcją gdyż zachodzi poza tym układem odniesień…Tak zwany „horyzont fizyki” to granica, która oddziela wiedzę fizyczną (empiryczne eksperymenty, obserwacje, itd.) od spekulatywnej wiedzy teoretycznej której „nigdy” nie sprawdzimy eksperymentalnie, a która jest podstawowa jeśli chodzi o prowadzenia ukierunkowanej działalności artystycznej. Parafrazując, możemy rzec iż angażujemy się w ta działalność niczym….ślepi, głusi, umarli.
M. Rogulski. TNS/ ICS
Dokument filmowy
1992 Przejecie Łaźni, Otwarte Atelier Gdańskie Dnie Niezależnych + Marek Rogulus Rogulski Galeria AutodaFe. 1.Pozyskanie budynku dawnej Łaźni miejskiej na cele tworzonej fundacji Otwarte Atelier. Spotkanie artystów i anarchistów z przedstawicielami Rady Kultury Miasta Gdańska w połowie 1992 roku. W spotkaniu uczestniczyli między innymi: Andrzej Awsiej (Tot Art, C 14, KIS), Joanna Kabala (Tot Art, C 14, KIS), Marek Rogulski (fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, C 14, KIS) oraz Janusz Waluszko i grupa anarchistów z Galerii C 14, Stowarzyszenia Klub Inicjatyw Społecznych (KIS); Zbigniew Sajnóg (fundacja Tot Art); Grzegorz Klaman (Galeria Wyspa) oraz Jarosław Bartołowicz i Robert Kaja; Radni Miasta Gdańska i Wydziału Kultury, Krystyna Jackowska, Bolesław Fac, Grzegorz Sulikowski; Anita Małachowska oraz inni przedstawiciele Miasta Gdańska.materiały z archiwum Marka Rogulskiego i Fundacji Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, TNS, All rights reserved.2.Otwarcie wystawy Gdańskie Dni Niezależnych w Otwartym Atelier w Łaźni (Fundacja Otwarte Atelier) 23 października 1992.3.Powstanie galerii Auto Da Fe w Owartym Atelier (1993 – 1994)materiały z archiwum Marka Rogulskiego i fundacji Tysiąc Najjaśniejszych Słońc (TNS). All rights reserved.Fundacja Otwarte Atelier została powołana 7 sierpnia 1992. Fundatorzy: Andrzej Awsiej (fundacja Tot Art, Galeria C14, Stowarzyszenie KIS), Grzegorz Klaman (Galeria Wyspa), Marek Rogulski (fundacja Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, Galeria C 14, Stowarzyszenie KIS), Zbigniew Sajnóg (fundacja Tot Art) Budynek Łaźni został przejęty przez Fundację Otwarte Atelier (Zarząd: G. Klaman – Prezes, A. Awsiej – Wiceprezes, M. Rogulski – Wiceprezes) w dniu 8 października 1992; 23 października działalność zainaugurowano wystawą Gdańskie Dni NiezależnychGaleria AUTO DA FE w Łaźni miejskiej; 13 maja 1993 w ramach Otwartego Atelier podjęła działalność Autogeniczna Galeria Wibracji Auto Da Fe powołana przez Marka Rogulskiego (Wiceprezesa fundacji Otwarte Atelier; zarazem Prezesa Fundacji Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, TNS) W działaniach Galerii uczestniczyli m.in: Joanna Charchan, Marian Leinz, Marek Lewandowski, Marek Jabłoński, Marek Rogulski, Waldemar Szczepanik, Adam Szymula, Roman Szymula; działania galerii były finansowane przez Fundację Tysiąc Najjaśniejszych Słońc; Powstanie Galerii było zarazem realizacją celów statutowych Fundacji Otwarte Atelier, było realizacją modelu pluralistycznego w organizacji życia artystycznego. Galeria działała do czerwca 1994, do końca działalności Fundacji Otwarte Atelier.BWraz z upadkiem modelu pluralistycznego możliwego do realizacji w ramach Fundacji Otwarte Atelier, Galeria Auto Da Fe zmuszona była zakończyć działalność. Budynek Łaźni został przejęty przez Fundację Wyspa Progress. Zarząd: Grzegorz Klaman, Jacek Niegoda, Piotr Wyrzykowski.
Marek Rogulski w oparciu o Fundację Tysiąc Najjaśniejszych Słońc (TNS) przeniósł działalność na Wyspę Spichrzów do Spichlerza Deo Gloria i w roku 1995 założył tam galerię SPICHRZ 7.W roku 1997 Galeria, pod nowym adresem ale zachowując lokalizację na ul. Chmielnej na Wyspie Spichrzów kontynuowała działalność jako Galeria SPIŻ 7.Rozwijano tym samym profil niezależnych działań artystycznych sięgających korzeniami do początków lat 80 – tych, zaangażowanych m. inn. w stworzenie i prowadzenie Stowarzyszenia Klub Inicjatyw Społecznych i Galerii C 14 (1990); powołanie fundacji TNS (1992) a następnie powstanie fundacji Otwarte Atelier w dawnej Łaźni miejskiej. Realizowany przez fundację TNS program artystyczny doprowadził w roku 1999 do sformułowania Projektu Poza Postmodernizm.
materiały z archiwum Marka Rogulskiego i Fundacji Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, TNS, All rights reserved.
ICS instytut Cybernetyki Sztuki – jako ICS Systems 2020 Marka Rogulskiego na wystawie Polityka Cyborgów – w Galerii Arsenał w Poznaniu, kurator: Roman Bromboszcz. Otwarcie: 9.04.2021
Polityka cyborgów w kulturze postmedialnej
Ciągły przyrost urządzeń elektronicznych w życiu człowieka skłania do pytania o to, czy staliśmy się cyborgami. Na to pytanie niektórzy odpowiadają twierdząco[1]. Wszyscy jesteśmy cyborgami, dlatego że nadeszły takie czasy, zmieniła się kondycja człowieka. Postrzegany jest on dzisiaj jako istota hybrydyczna, po części biologiczny organizm, a po części istota interaktywna, elektryczna, mechaniczna, za sprawą swoich przedłużeń. Cyborg to organizm cybernetyczny, a więc organizm, w którym obecne są obieg informacji i energii, sterowane w programowalny sposób. Cyborg rozumiany jest także jako coś, co przekracza binarne opozycje pomiędzy żywym i martwym, kulturowym i przyrodniczym, zwierzęcym i ludzkim.
Istotne jest wskazanie na bycie pomiędzy, w zawieszeniu, dlatego że z jednej strony zgodzimy się, że określające nas urządzenia elektroniczne tworzą z nami jedność, ale z drugiej – wiemy doskonale o tym, że cyborgi tworzone są w scenariuszach fantazji naukowych[2]. Można niewątpliwie mówić o stopniowaniu bycia cybernetycznym. W pierwszym etapie chodzi o ekstensje organizmu pod postacią sprzętu komputerowego i elektronicznego. W drugim etapie warto wziąć pod uwagę inkorporacje, implanty i protezy. W trzecim etapie można odnieść się do sztucznych ciał, w których przechowywane byłyby umysły.
Zjawisko cyborga jednocześnie związane jest z kosmonautyką i zbrojeniami[3]. Pomysł wytworzenia cybernetycznego organizmu ściśle związany jest z chęcią przemieszczania się w przestrzeni kosmicznej bez skafandra, zabezpieczeń. Ten fantazmat mocno określa przedmiot zainteresowania. Tylko wyjątkowe wyposażenie jest w stanie sprostać takiemu celowi. Utrzymując podobny pułap oczekiwań, warto wspomnieć, że powstają równolegle zarówno cybernetyczni wojskowi, roboty służące jako żołnierze, jak i zewnętrzne szkielety służące za ekstensje dla żołnierzy. Te ostatnie pozwalają podnosić ciężary przekraczające ludzkie możliwości. Są także czymś w rodzaju współczesnej zbroi.
W wymiarze artystycznym spotykamy różnego rodzaju sytuacje. W nich aktywną rolę odgrywają czujniki, sensory badające pracę ludzkiego organizmu, służące do monitorowania pulsu, ciśnienia krwi, temperatury ciała, a także czytniki fal mózgowych. Artyści ukazują wspomniane trzy etapy zespalania się człowieka z osprzętem komputerowym i elektronicznym. Pierwszy, na którym urządzenie jest partnerem, obserwatorem. Drugi, gdzie chodzi o inkorporację, a dzieło sztuki jest świadectwem tego procesu. A także trzeci jako idea ucieleśniana przez roboty, w ramach której organizm jest od początku do końca sztuczny, a żywym elementem jest zestaw reguł i słownik, zastępujące jako język inteligencję.
Warte postawienia w tym kontekście są pytania o to, w jaki sposób cyborg się uspołecznia[4]. Co potrzebne jest po stronie wspólnoty do tego, by cyborg mógł zostać zaakceptowany? Jakie problemy społeczne prowokuje stawanie się cyborgiem? Czy zasadnicza oś, jaką dostrzegamy między żywym i sztucznym, jest jednocześnie linią sporu między zwolennikami rozwiązań tradycyjnych, konserwatywnych a liberałami lub rewolucjonistami? Czy kapitał jako taki z góry przesądził, w jaki sposób prowadzone będą badania nad sztuczną inteligencją? Czy sztuka interaktywna ma za cel stać się czymś popularnym, powszechnym?
Na wystawie zaprezentowanych zostało pięć osób: Barbara Konopka, Jakub Jasiukiewicz, Paweł Janicki, Andrzej Wasilewski oraz Marek Rogulski. Pierwsza artystka prezentuje zestaw wideo, w którym znajdują się takie prace jak: Alice & Aibo (2003), Memetic Infection (2003), Hibernating Chips (1999) oraz Binary Notes (1998). Każdy z tych filmów na swój sposób opowiada o inwazyjnym[5] charakterze technologii językowych i komputerowych, o ich przenikaniu się i synergii z ciałem ludzkim. Autorka problematyzuje granice i związane z nimi dualizmy: żywe a sztuczne, kulturowe a techniczne, umysłowe a informacyjne. Pomimo tego, że wyjściowym medium jest wideo, istotnymi aspektami są dźwięk oraz tekst, który często wybiega na pierwszy plan, pod postacią mozaiki, ornamentu lub haseł i komentarzy. Wzmacnia to poczucie obcowania z metamedium.
Jakub Jasiukiewicz, wypowiadający się również w medium ruchomego obrazu, odwołuje się do tytułowego dla wydarzenia pojęcia, odnosząc je do aktualnej, pandemicznej sytuacji. W swoim eseju Sztuczne oddychanie (2021) prezentuje sytuację, jaka wiąże się z dystrybucją i użyciem respiratorów. Co ciekawe, w tej perspektywie, wszyscy ci, którzy z przyczyn od siebie niezależnych znaleźli się w najskrajniejszej sytuacji zagrożenia życia, stają się cyborgami mimo woli.
Paweł Janicki pokazuje nam, w jaki sposób wykorzystać można aplikację internetową do wygenerowania sytuacji synergii między interaktorem a artefaktem. W jego Ogrodzie mechanicznym według Tytusa Czyżewskiego (2011-2019) znaleźć można układane w dwie serie słowa, które za sprawą odzwierciedlanych w ramach obrazu postaci odbiorców zderzają się ze sobą, generując przy tym dźwięk. W warstwie symbolicznej przywoływane są tutaj motyle i kwiaty, których nazwy pochodzą z utworu literackiego znanego formisty i futurysty.
Andrzej Wasilewski również w odniesieniu do utworu literackiego, tym razem francuskiego poety i krytyka Charlesa Baudelaire’a, buduje narrację Kwiaty zła (2018) w oparciu o bazy danych. Jego hybrydyczny obiekt to czerpiący z zasobów internetu program, którego rezultaty przekładane są na ruch sztucznych kwiatów, tańczących i rzucających cienie na ścianę. Obszerne dane statystyczne, które są zaciągane z sieci, przedstawiane są na osobnym ekranie. To interpasywne[6] dzieło karmi się złem generowanym przez ludzkość.
Marek Rogulski rozwija refleksję na temat kondycji współczesnej cywilizacji przy pomocy materializacji pewnych idei i sztuki pojęć. Jego ICS Systems (2020) to z jednej strony solidny, masywny, stalowy przedmiot, z drugiej strony – artysta wprowadza go w eteryczny, inteligibilny kontekst związany z nową humanistyką. Jak stwierdza, chodzi mu o wypracowanie alternatywnych kategorii, lepiej pasujących do zastanej rzeczywistości cyrkulacji wartości. Obiekt jednocześnie ukazuje podobieństwo do mównicy i zwoju, odnosi się do pary pojęć wiedza – władza oraz nawiązuje do tradycyjnych sposobów przechowywania informacji.
Roman Bromboszcz
[1]W. J. Mitchel, Me++. The Cyborg Self and The Networked City, London 2003, s. 169-188.
[2]D. Bell, An Introduction to Cybercultures, London 2003, s. 140-141.
[3]M. Marcela, Manifesty cyborgów: awangardowa wizja fuzji kobiety z maszyną (Hannah Hoch – Giannina Censi – Mina Harker) [w:] Zagadnienia Rodzajów Literackich 56 2 2018
[4]A. F. Pawlak, Cyberimmortalizm. Cyfrowy postczłowiek jako transhumanistyczny projekt XXI wieku [w:] (red.) P. Szymczyk, K. Maciąg, Cyber + Media, Lublin 2018
[5]R. Brodie, tłum. P. Turski, Wirus umysłu, Łódź 1996, s. 50-51.
[6]P. Zawojski, Cyberkultura. Syntopia sztuki, nauki i technologii, Warszawa 2010, s. 167-170.
udział biorą: Marek Rogulski, Jakub Jasiukiewicz, Barbara Konopka, Andrzej Wasilewski, Paweł Janicki
kurator: Roman Bromboszcz
This is a teaser of the the new issue of the „Quart” (No 59, 2021) magazine, published by the Institute of Art History of the University of Wrocław. It deals with unlearning, deskilling and epistemologies of ignorance in the field of contemporary art and its history. CONTENTS” Quart Nr 1(59)/2021 Praca deflacji: oduczanie, deskilling, epistemologie niewiedzy REDAKTORKA TEMATYCZNA NUMERU: prof. dr hab. Anna Markowska 2 Od Redakcji 3 / Anna Markowska / Oduczanie, deskilling i epistemologie niewiedzy w obszarze sztuki współczesnej i jej historii 26 / Kuba Szreder / Postsztuka dzisiaj, czyli dziwne narzędzia w powszechnym użyciu 52 / Arkadiusz Półtorak / Uniwersalizmy domyślne, nieobecne i niemożliwe. Uwagi o „oduczaniu się” i eksperymentalnym instytucjonalizmie 66 / Jakub Depczyński, Bogna Stefańska / Sztuka użyteczna. Praktyki artystyczne wobec kryzysu klimatycznego 87 / Dave Beech/ Deskilling in Art and the Problem of Ideology 99 / Karolina Kolenda / A Human Artist in a Posthuman World. Reflections on Artmaking and Deskilling in the Anthropocene 110 / Marcin Lachowski / Artysta jako kurator i kolekcjoner. O wystawach Włodzimierza Borowskiego i Roberta Kuśmirowskiego 128 / Tatiana Mironova / Apartment exhibitions. In search for the spaces of authenticity 146 / Agnieszka Bandura / Chwilowa utrata przytomności. Estetyka i „dada”.
GOŚĆ ODCINKA – Marek Rogulus Rogulski – artysta, kurator, leader fundacji TNS DZIAŁANIE – performance / steerage ROZMOWA – inicjatywy Rogulskiego wobec idiomu Wielkiej Awangardy Marek Rogulus Rogulski (1967) W roku 1983 zrealizował pierwsze udokumentowane działania w przestrzeni publicznej. W roku 1986 członek grupy muzycznej Terra Nostra. W 1989 członek grupy artystycznej Pampers Maxi, a w kolejnych latach: Ziemia Mindel Wurm, Tysiąc Najjaśniejszych Słońc, OBPW oraz licznych formacji muzycznych (aktualnie współczesna muzyka improwizowana – supramolecular music). W latach 1990 – 1992 był wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Klub Inicjatyw Społecznych – Galerii C 14; Współpracował wówczas z Tot Art-em i Wyspą. Od roku 1992 prowadzi fundację TNS, w oparciu o którą powoływał różne miejsca sztuki i galerie (m.in. galerię Auto da Fe, Spichrz 7, Spiż 7, ICS, MuesseuM). W latach 1992- 1994 był wiceprezesem fundacji Otwarte Atelier w dawnej Łaźni Miejskiej i prowadził tam Galerię Auto da Fe. Od roku 2017 prowadzi Instytut Cybernetyki Sztuki i MuesseuM w Gdańsku Osowie (Wielki Zerzacz ArtHadronów). Wypracował szereg pojęć, które stosuje w odniesieniu do problematyki sztuki współczesnej: Steerage, Nowy Totalizm, Epihumanistyka. Aktualnie pracuje jako adiunkt w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. https://instituteofcyberneticsart.wor…https://www.facebook.com/instytutcybe…http://tnsfundacja.blogspot.com/http://tns.art.pl/ Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci.
To, Co Nie Jest Tym, (przygotowania do wystawy) ‘z frontu’ projektu Poza Postmodernizm.
